Het hoger beroep is gegrond verklaard!

Gelijk hebben en gelijk krijgen is niet hetzelfde. Na ruim 2 jaar heeft de Centrale Raad van Beroep een uitspraak gedaan waarmee we ook eindelijk gelijk krijgen. De gemeente Hilversum mag zich nu heel hard gaan schamen voor haar opstelling, systematisch overschrijden van termijnen en het niet willen zoeken naar een passende oplossing.

De aanvraag van de fietsvoorziening

In April 2010 vroegen we bij de gemeente Hilversum een fietsvoorziening aan. Dit valt onder de WMO, Wet Maatschappelijke ondersteuning. Het doel van deze fietsvoorziening is een goed en adequaat vervoermiddel beschikbaar hebben voor ons en onze drie kinderen van wie de oudste rolstoelgebonden is. Hieronder een beknopt overzicht van wat er tussen de aanvraag in 2010 en vandaag is gebeurd.

De procedure

De eerste aanvraag hebben we gedaan op 16 april 2010. De wettelijke termijnen zijn keer op keer overschreden en na de eerste gedeeltelijke toekenning na 16 weken (terwijl het binnen 8 weken zou moeten) hebben we bezwaar gemaakt. Dit bezwaar is in oktober 2010 door de bezwaarschriftencommissie van Hilversum gegrond verklaard en de gemeente had precies een week de tijd om met een betere oplossing te komen. Deze ene week duurde vier maanden.

Wel een PGB, maar met beperkingen

In december 2010 was telefonisch door de jurist van de gemeente Hilversum aangegeven dat er een fietsvoorziening zou worden toegekend en dat dit in een PGB gerealiseerd zou worden. Met dit PGB zou elke fietsvoorziening kunnen worden aangeschaft op voorwaarde dat het een veilige voorziening zou zijn. Vier maanden na de uitspraak van de bezwaarschriftencommissie, het is inmiddels januari 2011, werd er inderdaad een PGB toegekend, maar ook een belangrijke beperking: de aangepaste bakfiets die wij wilden aanschaffen was uitgesloten. Het was onduidelijk waarom de uitspraak van de jurist niet in de toekenning was opgenomen.

PGB volgens de VNG

De VNG, Vereniging van Nederlandse Gemeenten, is hier heel helder: Door een PGB is er geen betutteling door de overheid die bepaalt wat goed voor je is. Zo zou het in ieder geval moeten zijn. De VNG zegt het volgende over het PGB:

“De belangrijkste waarde van een persoonsgebonden budget ligt in het feit dat de cliënt de zeggenschap krijgen over zijn eigen voorziening. Er is geen betutteling door de overheid die voor jou bepaalt wat goed voor je is. Er wordt beter en directer gebruik gemaakt van de expertise die de cliënt zelf heeft over zijn situatie, zijn beperking en de beste oplossing voor die beperking.”

De gemeente Hilversum betuttelt

Het PGB is een wijze van verstrekken en hieraan kan een helder gedefinieerd doel worden gekoppeld, in dit geval een fietsvoorziening. Echter dit doel werd niet gedefinieerd, er was alleen een beperking in opgenomen, namelijk dat de voor onze situatie beste oplossing niet mocht worden aangeschaft. Dit was reden om in bezwaar te gaan tegen deze toekenning. De bezwaarschriftencommissie was op de hand van de gemeente Hilversum en stelde ons in het ongelijk. Dit was opmerkelijk want de wet lijkt duidelijk: De door de gemeente gestelde beperking mag niet.

Dit Kanniewaarzijn

Met steun van Per Saldo en Stichting de Ombudsman zijn we vervolgens naar de rechter gestapt. In mei 2011 is er aandacht aan besteed door het programma Kanniewaarzijn van de VARA. Hier is ook nog benadrukt dat de oplossing die wij willen stukken goedkoper is, dan de “oplossing” die de gemeente Hilversum wil.

Naar de rechter

De rechtszaak vond eind augustus 2011 plaats in Amsterdam. De rechter leek goed te luisteren, maar in de uitspraak was ons verweer niet terug te vinden. De rechter stelde de gemeente Hilversum in het gelijk. In het proces-verbaal stonden knullige fouten, zo stond ik vermeld als rechter en klopte de datum niet. Het ongegrond verklaren was, mede door het ontbreken van ons verweer, in onze ogen onterecht en we besloten in beroep te gaan.

In beroep

Mei 2012 vond dit hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep in Utrecht plaats. De rechter luisterde goed naar argumenten van beide partijen, vroeg door en stelde voor er zonder uitspraak uit te komen. Voor de gemeente Hilversum was het een principekwestie geworden en ze wilde geen precedent scheppen. De rechter gaf nog aan dat het wellicht handiger was voor de gemeente om er dan zonder uitspraak uit te komen. De gemeente Hilversum was echter stellig en wilde een uitspraak.

De uitspraak

Vandaag kwam de uitspraak binnen. We hebben gelijk. Het beroep is gegrond verklaard en wij mogen het PGB inzetten voor een fietsvoorziening. En de precedentwerking kan nu starten. De proceskosten zijn voor de gemeente Hilversum en het door ons betaalde griffierecht moet aan ons worden betaald.

We zijn ruim twee jaar verder en kunnen nu eindelijk de fietsvoorziening gaan aanschaffen. Veel dank zijn we verschuldigd aan Stichting de Ombudsman en Per Saldo.

Hier staat de Uitspraak van de Centrale Raad van Beroep  (pdf)