De hele dag zonder telefoon.

Een hele dag zonder telefoon. Afgesloten van Twitter, Facebook, Instagram, e-mail, WhatsApp. Niet gebeld kunnen worden, niet kunnen bellen. Geen SMS ontvangen of versturen. Geen toegang tot e-mail.  En ook niet op internet kunnen kijken. Het klinkt vreselijk. Vandaag lag mijn telefoon in de auto waar mijn vrouw mee naar haar werk was.

Zonder telefoon

Achter een PC is het ontbreken van een telefoon niet zo erg. De meeste apps zijn dan ook beschikbaar. Bellen is wat lastiger, maar wie belt er tegenwoordig nog? Ja, Skype en Google Hangouts, echt bellen doe ik weinig. Ik skypete nog even en kreeg te horen “Dit gaat een zware dag worden voor een geek als jij.”
Mijn zoon ging naar een verjaardag in Den Haag. Ik bracht hem weg met de trein en de bus. Ik had ‘s ochtends snel door dat ik mijn telefoon niet in mijn nabijheid had en bedacht dat ik me moest voorbereiden. Niet onderweg kijken welke trein of bus ik moest pakken, maar vantevoren. En ook niet bij de kaartautomaat van de NS erachter komen dat het saldo op mijn rekening te laag is, maar vantevoren controleren hoeveel erop staat. Ik gebruik de bankier-app op mijn telefoon als primaire toegang tot mijn rekeningen en als er te weinig saldo is, dan schrijf ik snel wat over. Dat kan overal waar een dataverbinding is. En waar ik mijn telefoon bij me heb.

Plannen?

De trein van Hilversum naar Utrecht die ik had gekozen in mijn planning was er nog niet, wel de vertraagde trein van een kwartier eerder. We hadden vier minuten gewonnen op de planning. Waarom moest ik ook alweer vantevoren bedenken welke trein ik moest hebben? Vanaf Hilversum reed die prima door en in Utrecht hadden we extra tijd om over de in de stationshal gestickerde sintelbaan naar perron 18a te lopen voor de intercity naar Den Haag. Dat die trein daar vertrok stond ook op het scherm in de hal. Had ik dit echt vantevoren moeten plannen?

Wifi in de trein

Ik had wel de iPad meegenomen en in de intercity naar Den Haag was er wifi. Althans iets wat er op leek. De snelheid was in de buurt van de reizigers in de eerste klas bedroevend laag. Dat schoot niet op. Dan maar echt zonder informatie en toegang tot sociale netwerken. Inmiddels begon ik al wat af te kicken van de continue drang om informatie tot me te nemen. Het uitzicht was fantastisch en mijn zoon telde de koeien, schapen en paarden. We speelden “ik zie ik zie wat jij niet ziet en de kleur is…” het was allemaal voornamelijk groen (gras, struiken, riet, struiken), blauw (lucht, water, stoelen in de trein) en wit (wolken).

Geen horloge, geen telefoon. Hoe laat is het?

Zonder internet had ik ook geen toegang tot Buienradar, de KNMI-website en Windguru. Er was dus gewoon geen weer. Zo simpel was het. En eigenlijk deed het er ook niet toe. In Den Haag liepen we naar het busplatform, informeerden we bij het HTM-informatiepunt naar welke vervoerbewijs er nodig was voor een vijfjarige en zochten we uit welke bus we moesten hebben. De route van bus 28 stond keurig ingetekend op buskaarten van Den Haag. Die moesten we hebben. Om het kwartier vertrok er een bus. Zonder telefoon wist ik ineens helemaal niet meer hoe laat het was. Als bewoner van de digitale wereld draag ik geen horloge en een (bus)stationsklok was niet te vinden. Ach, we zouden toch maar maximaal een kwartier wachten. In mijn tijd in de Achterhoek had ik vaker te maken met bussen die om het uur of om de twee uur gingen, dus een kwartier wachten was geen probleem.

Fietsen zonder kaarten-app

We werden door de chauffeur praktisch voor de deur afgezet. Mijn zoon ging naar het feestje en ik leende een fiets om naar het strand te gaan. Van Benoordenhout via Scheveningen naar Duindorp. De route leek me niet zo moeilijk. Eerst naar het strand, vervolgens de kustlijn volgen naar het zuidwesten, om de haven en dan door de duinen naar strandslag 10. Dat kan natuurlijk korter, maar ik wilde wel langs de zee fietsen. Ik gebruik de kaarten-app op mijn telefoon nauwelijks, dus die miste ik nu niet. De lunch en koffie bij De Staat waren uitstekend. Het brood is een aanrader. Ik heb een schrijfblok uit mijn tas gepakt en heb onder andere aantekeningen gemaakt voor het blog dat je nu aan het lezen bent. Op de de terugweg had ik het grootste gedeelte wind mee.

Bereikbaar

De kitesurfers gingen hard. De wind was stevig, de zon was bijna continu aanwezig. De wolken dreven, de golven waren hoog. Ook hier kon ik geen klok vinden. Ik denk dat ik zo’n twee uur bij De Staat heb gezeten. Nu kon ik geen tweets of e-mail lezen of iemand bellen. Ik kon ook niet gebeld worden. Mijn eerste telefoon was zo’n Kermit. Waar je alleen mee kon bellen bij een greenpointtelefoonpaal. Dat was 1997. Sindsdien ben ik bijna altijd bereikbaar geweest, althans als er wordt gebeld met een niet afgeschermd nummer. De privénummers die mijn telefoon twee keer laten overgaan beantwoord ik bijna nooit. Stel nu dat iemand mij had willen bereiken, niemand wist waar ik was en mijn telefoon had ik niet bij me. Het zou een interessante opgave zijn.

Banenjacht

In mijn zoektocht naar een baan is het onhandig niet bereikbaar te zijn. Er is altijd nog een voicemail en de volgende dag kan ik dan wel terugbellen. Ik had nu uitgebreid de tijd om eens na te denken over welke bedrijven ik nu moet gaan benaderen, hoe ik mijn ideale functie nog beter kan omschrijven (online marketeer/contentspecialist met een vleug statistieken en ruimte voor creativiteit) en of er meer middelen nodig zijn dan een leuk CV.

De hele dag offline

Een hele dag niet online was gewoon niet online. Er gebeurde dan ook niets in de digitale wereld. Ik was er immers niet bij. Maakt een boom die omvalt zonder dat iemand erbij is geluid? Of voor de millenials, heeft een feest waar niemand wat over schrijft op Facebook wel echt plaatsgevonden?
Natuurlijk gebeurt er van alles. Ik heb het nieuws nog niet bijgelezen, ik heb mijn timeline ingekeken, maar niet met terugwerkende kracht, ik heb op fb alleen de nieuwste statusupdates gezien, ik heb geen foto’s geüpload naar Instagram, ik heb de statistieken op mijn blog niet realtime zien oplopen, ik heb geen enkele 4sq-checkin-punten gescoord (en wat had ik er veel kunnen halen), ik heb mijn e-mail een dag niet gelezen. Ik heb niet het idee dat ik iets heb gemist.

Statistieken

In cijfers kan ik aangeven dat ik het een en ander gemist heb, althans nog niet heb meegekregen:

• Ongelezen e-mails: 85, waarvan ongeveer de helft nieuwsbrieven e.d.
• Gemiste oproepen: 2 op mijn telefoon, 4 op skype, 1 Google Hangout
• Gemiste DM’s op Twitter: 13 en op FB geen een.
• Gemiste fotokansen voor Instagram: ontelbaar
• Gemiste tweets in timeline: teveel, genoeg, geen idee eigenlijk
• Gemiste likes op FB: een paar
• Gemiste 4sq-punten en badges: geen idee, en wat zijn nou digitale punten?
• WhatsAppjes: 16
• SMS: 1

Fantastische dag

Zo, dat zijn de statistieken. Ik heb dus niet zoveel gemist. Wel heb ik een fantastische dag beleefd. Een mooie treinreis met mijn zoon gemaakt, de batterij van mijn telefoon is nog vol, ik heb heerlijk langs het strand gefietst  en het is even vreemd om niet alle informatie binnen handbereik te hebben en onbereikbaar te zijn.
En morgen ga ik met nog meer energie weer op banenjacht.