Klank en gebaar
Biebiebiebie, biewie, pfapa, mjamja, krkr. Ze kletst en hoopt op een echo van ons. a-a is Anna Sophie, p-p is papa, mjama …
Op bezoek, bellen
Het kunnen bezoeken van Anna Sophie is voor ons allebei belangrijk. Een keer per week een uurtje bij haar, in het weekend een dag thuis. Het is ouderwets vertrouwd. Op zaterdag het gezin compleet, samen lunchen. Ze gebaart huis of huis Anna Sophie. Ze snapt het verschil. Liever blijft ze thuis, maar als ik haar naar haar huis breng, loopt ze resoluut naar binnen. Ik mag nog zwaaien bij de deur, maar binnenkomen is niet de bedoeling.
Boek is af
Het boek is af. Nu is het tijd voor publiciteit. Om je te informeren over alles rondom het boek over Anna Sophie heb ik een nieuwsbrief opgezet. Inmiddels zijn al vijf nieuwsbrieven verstuurd. Zo rond de publicatie verstuur ik wekelijks een bericht om je op de hoogte te houden.
Een bezoeker per dag?
Een bezoeker per dag ontvangen klinkt logisch, maar is voor het welzijn van Anna Sophie erg lastig. Haar broer en zus mogen al niet mee, nu ga ik alleen op bezoek. Videobellen met haar moeder dan maar. Dat we in hetzelfde huishouden wonen is geen argument. Sowieso is Amerpoort al coulant, omdat de bezoekregeling wordt toegepast op de bewoner en niet de woning.
Coronatest
Een week niet op bezoek zodat we de incubatietijd van een dag of vijf beter kunnen monitoren. Dus het bezoek is nu nog maar een keer per week. Ze telt mee als iemand van buiten ons huishouden. Dat bevreemdt nog het meest. Belangrijk onderdeel van het gezin, maar woonachtig in een ander huishouden.
Wijsheid van een vijfjarige
De wereld door de ogen van mijn kinderen. Mijn zoon van vijf, “bijna zes hoor,” observeert en analyseert wat hij tegenkomt. Zo …