Twaalf

De leeftijd waar niets op rijmt. Dat wordt ze vandaag. Vorig jaar waren we een week bij Villa Pardoes. Daar zagen we de glinstering in haar ogen bij de voorbijzoevende achtbaankarretjes van de Efteling.

Haar verjaardagscadeau is een dag naar de Efteling. Parkeren op de plek het dichtst bij de ingang. Een speciale kaart geeft bij attracties toegang via speciale rolstoelingangen. De Efteling heeft dit uitstekend geregeld. Carnaval Festival, ze zwaait naar de poppen, gebaart ‘nog een keer’ en lacht van oor tot oor.

Broer en zus waaghalzen elke achtbaan af. Vrije val, over de kop, Python, Joris, Baron, Vogelrok en de Vliegende Hollander. Zij hoort de gillende durfals aankomen en kijkt elk karretje na. In het midden van de Python de rolstoel meedraaiend om de hele (nieuwe) baan te zien.

Met zijn vijven in Symbolica, weer via de speciale rolstoelingang. Met zijn vijven in de bobslee. Dicht tegen haar moeder aangekropen. Als het spannend is, even de hand voor haar gezicht. Daarna weer kijken en genieten.

Nog een keer naar Carnaval Festival. En dan door naar Monsieur Cannibale. Met haar ouders in de kop en schotel, ronddraaien, zwieren en walsen. Gaaf, lachen en plezier. Ze heeft een onvergetelijke verjaardag. Ze is twaalf. (En toen zei de hele zaal f.)