De eerste rit met de rolstoelbakfiets

In Hilversum is de verplaatsing per auto prima te doen. Althans, als je niet naar het centrum wil, niet in de spits rijdt, genoegen neemt met vertraging en niet op elkaar afgestemde stoplichten. Die volgens de sterke arm der wet dan weer verkeerslichten genoemd moeten worden en ik las dat er in Hilversum binnenkort een groene golf komt.

In de WMO is er de mogelijkheid een vervoersvoorziening te verstrekken. Aangezien verplaatsen per auto in Hilversum geen handige optie en aangezien mijn dochter rolstoelgebonden is, deden we een aanvraag voor een vervoervoorziening. Een waar mijn dochter met rolstoel in past, en waar ook mijn andere kinderen in kunnen, zodat ik (of mijn vrouw) met alle kinderen op pad kan.

Na ruim twee jaar wachten, twee keer de gang naar de bezwaarschriftencommissie en vervolgens twee keer naar de rechter kon het toegekende PGB worden ingezet voor een passende voorziening. (hier meer details).

Gisteren is de fiets afgeleverd en natuurlijk ben ik gelijk een rondje gaan fietsen. Deze fiets heeft trapondersteuning, dit valt dan helaas weer niet in het PGB, en mijn dochter vond het prachtig om te zien hoe ik de Larenseweg die overgaat in de Hilversumseweg richting La Place bergop fietste terwijl ik bedacht dat de trapondersteuning niet veel ondersteuning gaf.

Tegenover La Place sloeg ik af en reed het fietspad richting de Zuiderheide op. Ik vond het knopje om de trapondersteuning aan te zetten en ineens reed de fiets een stuk lichter. Zelfs in de eerste stand van zes gaf het een comfortabele ondersteuning. Voor ik de afdaling richting ‘t Bluk begon heb ik eerst de foto die onderaan dit bericht staat gemaakt.

Naar beneden rijden is geen probleem. Het fietsen met een driewielbakfiets is een nieuwe ervaring. Elke kleine beweging resulteert in een koerswijziging en over een drempel is het het makkelijkst om twee wielen tegelijkertijd de drempel op te duwen.

Mijn dochter vind het fantastisch om rondgefietst te worden.