Klank en gebaar

Biebiebiebie, biewie, pfapa, mjamja, krkr. Ze kletst en hoopt op een echo van ons. a-a is Anna Sophie, p-p is papa, mjama is mama, krkr is cracker. Steeds meer woorden met twee lettergrepen komen in haar vocabulaire.

Ze heeft zichtbaar lol als haar geklets een antwoord krijgt. Ik mag naast haar zitten op haar bed.
“Pp,” zegt ze.
-“Papa,” herhaal ik.
Ze lacht en geeft me een knuffel. Het bezoekuurtje door de week ging vorige week niet door. Een positieve coronatest van een bekende van mijn zoon resulteerde in een test voor mijn zoon op dag 5. De uitslag was niet op tijd binnen om op bezoek te kunnen gaan. Ook al had niemand symptomen, het risico om corona het huis van mijn dochter in te brengen, minimaliseren we door ons streng aan de maatregelen te houden.

Genoeg vleierij van Anna Sophie. Ze duwt me uit haar bed, stapt er zelf ook uit en strekt haar armen naar me uit. Twee keer haar armen op en neer betekent dat ik haar mag optillen. Moet optillen. Het speelgoed dat ze soms een eind weggooit landt wel eens op de kast. Met haar 1,42m kan ze daar niet bij. Mijn 1,97m (volgens het paspoort, volgens mijn andere kinderen krimp ik) heeft voor haar de functie van een hijskraan.

Ik knuffel-til haar op. Ze knuffelt terug en wijst naar waar we heen moeten lopen. Met haar ene hand houdt ze me goed vast, haar andere gebruikt ze om een Nijntje-knuffel op zij te schuien. Ze ziet nu drie sleutelbossen liggen. Die pakt ze en geeft ze aan mij. Althans, dat probeert ze. Ik kan niet even mijn hand losmaken om de sleutels aan te pakken. Ze pakt het speelgoed over en kijkt daarna op de kast wat nog meer hier ligt. Ze zet zich af op de kast en dirigeert me richting het bed. De sleutels gaan bij de sleutelbossenverzameling in het stoffen mandje waarin ze haar schatten bewaart.

Wat moeten we zonder de sleutels? Ze pakt de bossen vast, tikt de sleutels rond en rammelt ritmisch. Soms mag ik ook rammelen met haar sleutels. Even, daarna mag zij weer. Dat zegt ze niet, dat gebaart ze niet, ze pakt gewoon de sleutels weer terug.

Het bezoek is bijna klaar. Dat is bij haar duidelijk. Als je binnenkomt, moet je jas uit. Als je je jas aanhebt, ga je weg. Logica waar niet aan valt te tornen. Ze geeft mij mijn jas aan en pakt mijn sjaal. Ik begrijp het signaal. Het bezoek heeft lang genoeg geduurd, ze wil nu gaan douchen. Ze begeleidt me naar de voordeur, gebaart douchen naar de begeleider en zwaait me dan gedag.

Boek bestellen

Anna Sophie Cover en rug staand

Mijn boek is hier rechtstreeks via de uitgever te bestellen of via Bol.com

Leave a Reply

Skip to content