Anna Sophie, gehandicapte dochter uit huis
Mijn dochter heeft een verstandelijke beperking en heeft het niveau van een kind van anderhalf. Aan haar grote zorgvraag was thuis moeilijk te voldoen. Ze heeft permanent toezicht nodig. Op haar dertiende ging ze uit huis. Vervolgens begon de coronacrisis en was bezoeken zelfs niet mogelijk. Hierover schreef ik een boek. Met deze nieuwsbrief hou ik je op de hoogte van de voortgang van het uitgeven van het boek.
Mijn eerste nieuwsbrief is verstuurd. De nieuwsbrief over het boek over Anna Sophie. Een boekpresentatie organiseren zoals ik ooit voor ogen had gaat met al de coronamaatregelen niet lukken. Dat is niet verstandig. Om iedereen toch te kunnen informeren zet ik in eerste in op mijn eigen socialmediakanalen. Dat heb ik uitgebreid met de nieuwsbrief.
Wil je op de hoogte blijven van hoe het boek over Anna Sophie tot stand komt? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
Artsen vertelden me dat mijn dochter Anna Sophie nooit zou kunnen lopen. Haar heupstand, spitsvoeten en overstrekte benen waren daarvan de oorzaak. Het was een boodschap die ik niet accepteerde. Alles is toch maakbaar? Ze was geboren met een zeldzame hartafwijking en de hiervoor benodigde hartoperatie ging uitstekend. Leren lopen is dan maar een kleine stap. Van mijn dochter leerde ik niet op te geven tot mijn doelen zijn bereikt.
Van idee naar boek. In mijn hoofd is die weg binnen een paar seconden afgelegd. Het duurt allemaal net iets langer. Een nieuwe mijlpaal heb ik bereikt. Het contract met Saam Uitgeverij is vandaag getekend. Dat gaat de goede kant op. Nu kunnen we gaan werken aan het verbeteren van het manuscript, het redigeren, de gehele redactie en het marketing- en verkoopplan
Niet alleen de buren, ook de buren van de buren en daar weer de buren van zijn in quarantaine. Haar dagbesteding mocht nog doorgaan, de tussendeur met de buren is nog op slot. Alle directe buren zijn getest. Negatief. Bij de buren van de buren van de buren is wel een bewoner positief getest. Het verzoek van de zorginstelling is niet op bezoek te komen om de bubbel zorgen mogelijk intact te laten.
Al een jaar geen ouderavond van het kinderdagcentrum. De reden is logisch, door het coronavirus zijn fysieke bijeenkomsten niet doorgegaan. In de verwantenraad, waar ik lid van ben, heb ik daarom voorgesteld een online ouderavond te organiseren. Het idee was om ouders en begeleiders te informeren over de coronatijd bij het KDV, te laten zien hoe op het KDC wordt gewerkt en om vragen te beantwoorden.
“Kom eens langs, laten we praten over je boek,” is de samenvatting van het bericht dat ik van SAAM Uitgeverij krijg. Dus rij ik op een vrijdagmiddag hierheen. Het is een volgende stap in het uitgeven van een boek.
Of een uitgever een boek uit wil geven ligt aan het marktpotentieel. Hoe groter dat potentieel, hoe makkelijker het wordt uitgegeven. Op dit moment zijn boeken van BN’ers, vertaalde literatuur en gevestigde namen de snelste route om te worden uitgegeven. Mijn blogs in boekvorm voldoen niet aan die criteria. Alhoewel ik keurig in een van de bubbels voor BN’ers woon, hoor ik zelf niet tot die categorie. Dat betekent dat ik moet zoeken naar uitgevers die ervaring hebben met het onderwerp van mijn boek. Of, dat ik het zelf moet uitgeven.
Het lijkt simpel. Pak alle blogs, plak deze onder elkaar, sla het op als PDF en het manuscript is klaar. Zo simpel kan het zijn, maar dat is het niet. Mijn blogs zijn geschreven voor het web. Al de witregels staat minder goed op papier. Alleen bij poëzie wordt minder inkt op een pagina gedrukt.