28 april is ze jarig

Nu hoeft niemand haar verjaardag te vergeten. 28 april wordt ze 14. De maatregelen om het coronavirus in te dammen zijn verlengd tot en met haar verjaardag. Nog vier weken haar niet kunnen zien. Wel via twee keer per week videobellen, maar dat is niet hetzelfde.

Ze woont op fietsafstand. Afhankelijk van het seizoen is het zestien of twintig kilometer fietsen. In de donkere dagen fiets ik niet door Lage Vuursche. Dan fiets ik liever over het fietspad een ommetje langs Paleis Soestdijk.

Nu is het langer licht. Graag zou ik naar haar toefietsen. Over het ene spoor, door het bos, langs de volle terrassen in Lage Vuursche, langs de prachtige villa’s in de bossen en onder het andere spoor door. Ondertussen hoor ik de vogels dan fluiten en ontwijk ik de muggenzwermen naast de weilanden. De geur van de weilanden en de naaldbomen in het bos, uitwijken voor de tegemoetkomende fietsers op het te smalle fietspad. Tot en met 28 april kan ik natuurlijk wel fietsen, maar bij haar op bezoek mag ik niet.

Hoe kunnen we dan wel vaker communiceren. Moet ik in zo’n grote doorzichtige bal gaan zitten en naar haar huis toerollen? Natuurlijk met een straal van minimaal 1,5 meter. Voor de zekerheid. Dat vindt ze vast grappig en ik stel me voor dat ze dan probeert ook in die bal te komen. Waarschijnlijk duwt ze me de heuvel af, lacht erom en gebaart dan nog een keer.

Of zij aan de ene kant van het tuinhek en ik aan de andere kant. Dan kunnen we ballen overgooien. Dat kan ze erg goed. Het risico is te groot. Als ze mij ziet, wil ze ook naar me toe. Anderhalve meter afstand begrijpt ze niet. Ze wil op schoot zitten. Mijn korte haar voelen. Althans, normaalgesproken is het kort. Wachten tot ik naar de kapper kan of zelf de tondeuse pakken zijn de opties.

thee

Moeten we dan zoeken naar een tablet, die afschermen zodat alleen een knop om ons te bellen overblijft? Of is dat weer verwarrend. We gaan een fotoboek maken. Nu pakt ze al telkens het fotoboek dat ze heeft. Ze wijst dan naar de personen en zegt of gebaart papa (pwapwa), mama (mjamja), zusje (tsssje) en broer (trrrrrr)

Het fijne aan de lente is dat ze veel makkelijker in de tuin kan spelen. Ze zit vaak op het gras of in het zand. Dat kan haar behoorlijk afkoelen. Nu kan ze op de trampoline zitspringen of liggen in de zon. Die verandering van meer buiten zijn houdt haar goed bezig. Ze gebaart schommelen en hoopt dat een begeleider dat begrijpt.

Ze telt niet af naar haar verjaardag. Ik wel. En met ons telt nu het hele land af naar 28 april. Cadeaus vind je soms interessant, het uitpakken van cadeaus vind je nog veel leuker. De nijntjes, ballen en muziekdozen pak je uit. Daar speel je later mee. Alleen sleutelbossen worden gelijk na het uitpakken veiliggesteld. Ik zeg hiep hiep zij doet haar handen omhoog als hoeraaaa.

Laten we hopen dat de curve op haar verjaardag is afgevlakt en, nog beter, een neerwaartse richting heeft. Misschien zijn de maatregelen dan iets minder streng. Dan komen wij op 29 april langs. Met taart en ingepakte cadeaus.

Leave a Reply

Skip to content